Pikëpamjet e atyre që dijnë (ehli-dhikr)
Hazreti Ali, duke përshkruar ata sahabë, që konsiderohen sahabët e parë, tha:
“Kur unë më në fund e pranova kalifatin, njëri grupi shkeli betimin e tyre dhe të dytët humbën rrugën dhe të tretët e shpërfillën të vërtetën sikur të mos i kishin dëgjuar fjalët e Allahut kur Ai tha:
“Ky është një habitat për atë botë që Ne kemi përgatitur për ata që nuk janë lajthitur në tokë dhe që nuk kanë krijuar çrregullime. Ndërsa rezultati më i mirë i pret të përkorët. "
“Jo, në të vërtet, për Allahun, ata nuk e morën vesh kuptimin e tyre! Kjo botë po iu shkëlqen në sytë e tyre, dhe se shkëlqimi i saj i ka joshur ... ” Shtegu i elokuencës
Duke folur për ata, Hz. Imam Ali tha edhe këtë:
"Ata i bënë djajtë zotërues të punëve të tyre, dhe ai i mori ata si bashkëpunëtorë. Ai i lëshoi vezët dhe ra klluç në krahërorët e tyre. Ecën duke u zvarritur në krahët e tyre. Ai shikon përmes sytë të tyre dhe flet me gjuhët e tyre. Kështu i shpie ata në mëkat, duke ua bërë të bukura ndyra, siç është veprimi i atij të cilit Satanai i është bërë bashkëpunëtor, andaj flet të pavërteta me gjuhën e tij. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 7.
Lidhur me Amr ibn As, sahabiun e njohur, ai tha:
>"Është e çuditshme që djali i Nabigit thotë në mesin e Sirianëve se unë jam një shakaxhi i zënë me kotësi dhe argëtim. Ai tha një gënjeshtër dhe foli mëkatueshëm. Kujdes! Gënjeshtra është e folura më e shëmtuar. Ai flet dhe pastaj gënjen, premton dhe pastaj thyen premtimet, lutet dhe këmbëngul, por kur dikush kërkon diçka prej tij, ai përmbahet me koprraci. Ai tradhton garancinë dhe prish lidhjet familjare. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 83.
Ndërsa i Dërguari i Allahut, s.a.v.a., ka thënë:
“Hipokriti i ka tri cilësi: kur flet gënjen; kur premton e shkelë atë dhe kur i besohet diçka, ai të pret në besë. "
Të gjitha këto cilësi, madje edhe më shumë se kaq, ishin të pranishme në Amr ibn As.
Duke folur për vyrtytet e Ebu Dheri el Gafarit dhe në kritikën e Osmanit dhe atyre që e dëbuan Ebu Dheri el Gafarit në vendin e Rabdha, dhe e mbajtën atë në internim, derisa të vdiq në vetmi të plotë:
“O Ebu Zerr! Ishe vërtetë zemëruar vërtet. Njerëzit u frikësuan nga ju për shkak të gjërave të kësaj bote, përderisa ju frikësoheni prej tyre për besimin tuaj. Prandaj lërjav atyre atë që ata i frikëson nga ty dhe largohu prej tyre, duke eliminuar atë me të cilën ata trembin. Sa të varur janë nga ajo nga e cila ti i refuzon ndërsa si jeni ju të pavarur nga ajo që ata ta mohojnë! Së shpejti do ta dini se kush është fituesi
nesër dhe kush është më ziliqari. Edhe sikur qiejt dhe toka të ishin të mbyllura ndaj dikujt, ndërsa ai ishte i vetëdijshëm për Zotin, atëherë Allahu do t'i hapte ato atij. Vetëm drejtësia do t'ju tërheqë, ndërsa padrejtësia do t'ju zmbrapsë. Nëse do ta pranonit këtë botë të tyre, ata do t'ju donin vërtet dhe po të ishit ju Bashkë me ta, ata do t'ju jepnin strehim.”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 129
Për Mugire ibn Akhnas, i cili ishte gjithashtu një sahab i i njohur, Hz. Imam Aliu thotë:
“O bir i të mallkuarit dhe sterilit, i një peme që nuk ka rrënjë apo degë. Do merresh me mua? Pasha Allahun, Allahu nuk do ta forcojë atë që ju ndihmoni, as do të ngritet ai që t’i po e ngrit. Largohu nga ne! Allahu e ka larguar shtëpinë tënde! Dhe pastaj bëj çfarë të duash. Allahu mos pastë mëshirë për ty nëse ti do të keshë mëshirë! ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 134
Lidhur me Talhën dhe Zubjerin, dy sahabë të shquar të cilët, pavarësisht besimit të dhënë, u rebeluan kundër tij dhe bënë luftë. Aliu tha:
"Për Zotin, ata nuk mund të më kundërshtonin për ndonjë keqbërje, as nuk ishin të drejtë midis meje dhe tyre. Në të vërtetë, ata kërkojnë të drejtën që kanë lënë pas dore dhe gjakun që kanë derdhur. Nëse kam marrë pjesë në të me ta, atëherë ata gjithashtu kanë një pjesë në të. Por nëse ata e bënë atë pa mua, pretendimi duhet të jetë kundër tyre. Hapi i parë në drejtësinë e tyre do të duhej të ishte gjykimi kundër vetvetes. Me vete e kam arsyen time.
Unë kurrë nuk i kam përzier gjërat, as ato të më jenë shfaqur të përziera. Në të vërtetë, është një grup rebelësh në të cilin ekziston një i afërm, një thimth dhe një dyshim që ul velin. Por, me të vërtetë duket sheshit, andaj e pavërteta ka ka braktisur vendin e saj. Gjuha e saj hoqi dorë nga debati. Për Zotin, unë me siguri do të mbush një sternë për ta, nga e cila vetëm unë do të marr ujë. Ata nuk do të jenë në gjendje të pinë prej tij nga asnjë vend tjetër.
Ju erdhët tek unë duke bërtitur: "Betim për besnikëri, betim për besnikëri!" Ju jeni si deveja që, sapo i braktisin të vegjëlit e vet, kthehet menjëherë tek ta. Unë palosa grushtin tim, por ju e hapët. Unë përmbajë dorën time, por ju e zgjatët (e tërhoqët). O Zoti im, ata të dy më braktisën dhe më bënë padrejtësi. Ata të dy e thyen betimin për besnikëri ndaj meje dhe ngritën njerëz kundër meje. Ti zgjidhe atë që ata kanë lidhur dhe mos e forco atë që kanë vënë në dukje. Shpërfaqe atë që ata kanë lidhur dhe mos e forco atë që kanë vënë në dukje. Tregoju atyre të keqen drejt së cilës u drejtuan dhe me të cilën vepruan. Para betejave, u kërkova të ishin të palëkundur në betimin e tyre dhe i trajtova me respekt, por para betejës ata poshtëruan mirësinë dhe refuzuan sigurinë. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 136.
Në një letër drejtuar atyre dyve, ai tha:
“O ju, dy shejh të nderuar, zbrapsuni nga pozicioni që jeni tani, sepse më e keqja që mund t’ju godasë tani është një turp i madh. Ndërsa nëse tani nuk e veproni kështu më vonë të dy do të kombinoheni me zjarret e ferrit. "
Lidhur me Mervan ibn Hakimin, i cili u zu rob në “Betejën e devesë” dhe u lirua më pas, dhe që ishte gjithashtu një nga ata që bënë betimin dhe pastaj e shkelën atë, ai tha:
"A nuk më dha fjalën për besnikëri, pas vrasjes së Osmanit? Tani nuk kam nevojë për betimin e tij për besnikëri, ngase ai do ta shkelë atë sërish pas një kohe të shkurtër. Në të vërtetë, ai mund të marrë pushtetin për aq kohë sa qeni i lëpin turirin e tij. Ai është babai i katër plangprishësve. Nga ai dhe fëmijët e tij njerëzit do të përjetojnë ditën e kuqe. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 72.
Lidhur me sahabët që u nisën me Aishen drejt Basrës në "Betejën e devesë", mes të cilëve ishin Talha dhe Zubejri, ai tha:
“Dolën duke tërhequr zvarrë gruan e të Dërguarit, s.a.v.a., pikërisht ashtu siç tërheqin robëreshën për ta shitur, duke shkuar me të në Basra. Të dy i mbyllën gratë e tyre në shtëpitë e tyre, ndërsa gruan e të Dërguarit, s.a.v.a., ia treguan vetes dhe të tjerëve në një ushtri në të cilën nuk kishte asnjë njeri të vetëm pa më treguar bindjen e tij dhe me bindje të madhe m’u betuan për besnikëri, vullnetarisht dhe pa asnjë detyrim. "
Shtegu i elokuencës, fjalimi 171.
Kur e varrosi Fatimen, kampionin e grave në Parajsë, Aliu iu drejtua Profetit me këto fjalë:
“Sigurisht, vajza jote do të të informojë se ndjekësit e tu janë bashkuar për ta shtypur atë. Pyeteni atë për gjithçka dhe merrni të gjitha lajmet në lidhje me situatën. Kjo ndodhi kur nuk kaloi as koha e gjatë dhe as kujtimi për ty. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 201.
Përmes një letre Aliu i drejtohet Muavijes me këto fjalë:
"Çfarë do të bëshë kur nga ti të hiqen rrobat e kësaj bote me të cilat je mbështjellur? Kjo botë ju ka tërhequr me dekorimet e saja dhe ju ka mashtruar me kënaqësitë e saja. Ajo të thirri dhe ti ju përgjigje, të mori me vete, duke e pasuar dhe urdhëruar, ndërsa ti iu binde. Së shpejti një përgjues do t'ju ndalojë në atë nga e cila nuk do të jeni të mbrojtur. Pra, qëndroni larg asaj pune, merrni parasysh llogaritjen, përgatituni për vdekjen që së shpejti do t’ju kapë dhe mos i dëgjoni ata që devijojnë nga Rruga e drejtë. Nëse nuk e bëni këtë, unë do t'ju kujtoj gjithçka që keni harruar, sepse ju jeni një njeri që jetoni në rehati dhe luks. Djalli ju ka marrë në krahët e tij, ai ka arritur dëshirat e tij me ty dhe po qarkullon me ty në shtigjet e shpirtit dhe gjakut.
O Muavije! Kur keni qenë ju mbrojtësit e nënshtetasve dhe rojtarët e gjërave të këtij populli? Vallë si bëhet kjo pa ndonjë dëshmi të mëparshme ose vyrtyt të shquar?!
Unë strehohem në mbrojtjen e Zotit në mënyrë që mos të na ndodhin fatkeqësitë e mëparshme, dhe ju paralajmëroj që këto dëshira mos t'ju mashtrojnë më, dhe se pamja juaj e jashtme të mos dallohet nga brendësia jote.
Ke bërë thirrje për luftë! Andaj, lërini njerëzit mënjanë, zbrapsu dhe kurse të dyja palët nga lufta, në mënyrë që të dihet se cili prej nesh ka një zemër të ndryshkur dhe sy të devijuar. Unë jam Abu-l-Hasani, i cili vrau gjyshin tuaj, vëllain tuaj dhe xhaxhain tuaj, duke i copëtuar ata në ditën e Bedrit. Shpata është e njëjtë me mua, e mirëpres kundërshtarin tim me të njëjtën zemër. Unë nuk e ndryshova fenë time ose nuk shpika dikë për profet të ri. Unë jam me të vërtetë në atë rrugë edhe kur ju u larguat me dëshirë, e në të cilën ishit dhunshëm. Ti thua që unë të tërhiqem duke kërkuar hakmarrjen për gjakun e Osmanit. Me siguri e dini se ku u derdh gjaku i Osmanit. Nëse doni hakmarrje, atë kërkojeni atje. Sikur po shoh se si, kur lufta të të copëtoj me dhëmbët e saj, do të rënkosh si një deve nën barrë. Dhe sikur po e shohë palën tuaj të shqetësuar nga goditja e vazhdueshme e shpatës, shfaqja e vdekjes dhe rënia e trupave njëri pas tjetrit, se si më thërret në Librin e Alllahut, edhe pse ata do të jenë jobesimtarë, mohues të së Vërtetës ose shkelës të betimit për besnikëri, ndërsa nuk më kishte treguar bindjen e tij, ndërkohë që me shumë vullnet dhe pa asnjë detyrim m’u kishte betuar për besnikëri.
Ata erdhën te guvernatori im në Basra dhe te rojet e thesarit të muslimanëve dhe banorëve të tjerë të tij dhe i vranë duke i futur disa në burg, ku ata vdiqën, ndërsa të tjerët pabesisht i vranë. Për Zotin, nëse ata qëllimisht vranë edhe vetëm një njeri në mesin e muslimanëve i cili ishte pa asnjë faj, ishte e ligjshme për mua të vrisja të gjithë atë ushtri, pasi ata ishin të pranishëm në rrëmbimin, mirëpo ata nuk shprehën mospajtim me të, as nuk e parandaluan atë me gjuhë ose me dorë, ndërsa të mos flas se ata me të vërtetë ata vranë po aq njerëz nga radhët e muslimanëve, sa ishin edhe vepruan ndaj tyre. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 10.
Fjalët e tij në lidhje me Ajshen dhe ata që e ndoqën atë në "Betejën e devesë":
"Ju ishit një ushtri grash dhe ndjekëse të devesë. Ajo mërmëriti, dhe ju u përgjigjët. Kur ajo u vra, ju ikët. Morali juaj është i ulët dhe betimi juaj është thyer. Besimi juaj është dyftyrësia. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 13
Në lidhje me Kurejshët, të cilëve iu përkasin shuë asha, ai tha:
“Sa i përket dhunës ndaj nesh për këtë, megjithëse ne jemi më të lartët për sa i përket pasardhësve dhe më të fortë në lidhje farefisnore me të Dërguarin e Zotit - bekimi i Zotit qoftë mbi të dhe pasardhësit e tij! - ishte një akt egoist mbi të cilin zemrat e disa njerëzve ishin lakmitare, ndërsa zemrat e të tjerëve ishin bujare. Gjykatësi është Allahu dhe tek Ai është kthimi në Ditën e Gjykimit.
Ndërsa tani, lëri llafet për shkatërrime për të cilat zëshëm flitet gjithandej.
Eja dhe shihe rastin e djalit të Ebu Sufjanit. Koha më bëri të qesh pasi e detyroi atë të qajë. Për Zotin, nuk ka asgjë për t’u habitur! Kjo është ajo që tejkalon habinë e të gjithëve dhe ajo që shton padrejtësinë! Këta njerëz u përpoqën të shuanin flakën e Zotit në llambën e Tij dhe të mbyllnin pranverën e Tij në gurrën e Tij. Mes meje dhe atyre ata e përzien ujin që shkakton infeksion. Nëse problemet e tundimit largohen prej nesh dhe prej tyre, unë do t'i çoj në drejtimin e së vërtetës. Dhe nëse është ndryshe, atëherë mos u digjni me pikëllim për ta; Vërtet, Allahu i di mirë të gjitha ato që bëjnë ata. ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 161
Gjithashtu në letrën drejtuar Muavijes:
“Na keni thirrur që Kurani të gjykoj, edhe pse nuk je prej njerëzve të tij. Ne nuk t’u kemi përgjigjur ty, por iu përgjigjëm Kur’anit që ai të gjykoj. Selam! ”
Shtegu i elokuencës, fjalimi 48
"Dhe thuaj: 'E vërteta ka ardhur dhe gënjeshtra është zhdukur, gënjeshtra gjithmonë do të mposhtet.'" Kuran