Mbi ixhtihadin (interpretimin)
Me anë të hulumtimit kam ardhur në përfundim se fillimi i fatkeqësisë që i gjeti muslimanët, buron nga ixhtihadi i gabueshëm i haditheve të qarta të Pejgamberit, s.a.a. nga ana e disa as'habëve të shquar. Në këtë mënyrë, ata thyen urdhërat e Allahut Te“ala dhe ndryshuan sunnetin e Pejgamberit. s.a.a. Pas tyre ulemat dhe prisit islamë, cilët shkonin rrugës së tyre, shpesh kanë vepruar në kundërshtim me sunnetin e Pejgamberit, s.a.a. nëse nuk ishte në pajtim me veprimin e këtyre as'habëve pas tij. Nganjëherë shkohej aqlarg sa vepronin në kundërshtim me Kur'anin. Si dëshmi që nuk po e teproj me këtë është rasti i 'tejjemumit', të cilin e kam përshkruar inë herët në këtë libër.
Përkundër faktit se ekziston ajeti Kur'anor lidhur me tejjemumin, ata marrin liri ta komentojnë në mënyrë të veçantë, dmth. të deklarojnë: ”Nëse nuk ka ujë nuk duhet të falemi. “Abdullah ibn Omeri këtë e arsyeton siç kemi shënuar. Njëri ndër as'habët e parë që i hapi derën këtij lloi të ixhtihadit ka qenë halifa i dytë, cili ka komentuar tekstin Kur'anor në mënyrë individuale dhe ka ndalur pagesën për ata që kanë përkrahur islamin, ndonëse Allahu Tesala përcakton të marrin një pjesë të zekatit. Shembuj për ixhtihadin e tij të sunnetëve të Pejgamberit s.a.a. janë të shumtë.
Në to shohim se ka shkuar aq larg sa ka kundërshtuar Pejgamberin s.a.a. edhe për së gjalli. Dëshmi për këtë është rasti i marrëveshjes së Hudejbit, si dhe kur refuzon t'i ofrojë Pejgamberit s.a.a. laps dhe letër,duke thënë se Kur'ani është i mjaftueshëm për muslimanët. Ekziston edhe një rast në të cilin merr pjesë Omer ibn Hatabi: Kjo ishte “përhapja e lajmit mbi Xhennetin”, kur Pejgamberi s.a.a. dërgon Abu Hurejrën të lajmërojë çdonjërin, për të cilin ka qenë i sigurt se beson në “La ilahe illellahu (nuk ka zot pos Allahut), se do të hyjë në Xhennet. Abu Hurejra përhap këtë lajm gjersa takon Omer ibn Hatabin. Kur ky e dëgjon, e urdhëron të ndërprejë këtë dhe e rrah deri sa shtrihet për dhe. Abu Hurejra mezi arrin të Pejgamberi s.a.a. dhe i tregon ç'kishte ndodhur.
Kur Pejgamberi s.a.a.e pyet Omerin përse e kishte bërë këtë, aiia kthen duke pyetur: “A e keni dërguar të përhapë lajmin se në Xhennet do shkojë çdonjëri që beson në La ilaahe ill-ellah'?' Pejgamberi s.a.a. pohoi, ndërsa Omeri vazhdoi: “Nuk është dashur ta bëni këtë, nga se kam frikë se njerëzit do të mbështeten tepër në La ilaahe illellah”. Gjithashtu kemi birin e tij Abdullah ibn Omerin, i cili ishte i brengosur se njerëzit nuk do të pranojnë tejjemumin, andaj u thot të mos falen. Përse nuk i janë përmbajtur sunnetit çfarë ishte, pa tentuar të komentojnë sipas dëshirës Kjo ka sjellur humbjen e rregullave burimore islame, cënimin e autoritetit të Pejgamberit s.a.a. dhe ndarjes së muslimanëve në sekta të ndryshme.
Duke shikuar raportin e Omerit ndaj Pejgamberit të Zotit s.a.a. dhe mënyrës së tij të jetës (sunnetit), mund të përfundojmë se ai nuk beson në pagabueshmërinë e tij, duke e llogaritur atë si njeri të zakonshëm, i cili herë gabon herë vepron drejt. Tani kuptojmë edhe ulematë e ditur sunitë, të cilët pranojnë Omerin si pris, dhe pohojnë se Pejgamberi s.a.a. ka qenë i pagabueshëm, vetëm lidhur me shpalljet Kur'anore, ndërsa në anën tjetër ka qenë njeri i zakonshëm, herë i drejt herë jo. Disa njerëz të mashtruar pohojnë se Pejgamberi s.a.a. i lejonte shejtanit të qëndrojë në shtëpinë e tij.
Njëherë, thonë ata, Pejgamberi s.a.a. ishte shtrirë në jastëk, i rrethuar me femra që luanin në tambura, kurse pranë tij, plot disponim, rrinte shejtani. Kur hyri Omeri shejtani u tret, ndërsa femrat fshehën tamburët nën jastëk, “Në çastin kur shikoi se po vjen, shejtani iku me rrëmbim” -i kishte thënë Pejgamberi i Zotit. s.a.a. Andaj nuk habit fakti se Omeri kishte mendimin personal lidhur me gjërat e islamit I lejonte vetes të polemizojë me Pejgamberin s.a.a. rreth çështjeve politike, si dhe atyre lidhur me besimin.
Në këtë mënyrë ishte formuar një grup as'habësh rreth Omerit, të cilët ndjeknin idetë dhe zbatonin ixhtihadin e tyre, përkundër kërkesave të Pejgamberit. s.a.a. Si shembull mund të jetë sjellja e tyre ditën tragjike, kur përkrahën Omerin dhe nuk plotësuan dëshirën e fundit të Pejgamberit. s.a.a. Pastaj, mund të përfundojmë se ky ishte grupi i njejtë që nuk pranoi fjalët e Pejgamberit s.a.a. nga El-Ghadira me të cilët ai caktoi qartë kush do ta trashëgojë dhe cilin duhet ta përcjellin muslimanët pas tij. Mbledhja në sakifë dhe shpallja e Abu Bekrit halifa është rezultat i ixhtihadit tyre dhe mbështjetjes në idetë personale. Pasi morrën tërë kontrollin, bënë çdo gjë që muslimanët të “harrojnë” hadithët e Pejgamberit s.a.a. lidhur me halifat dhe trashgiminë e tij.
Ata kundërshtuan Kur'anin, thyen ligjet e tij dhe ndryshuan rregullat. Pasojë e kësaj ishte tragjedia me hazreti Fatimën, a.s, e cila erdhi pas tragjedisë së burrit të saj, kuriu mohua e drejta. Pastaj vie tragjedia rreth paguarjes së zekatit, kur u vranë ata që refuzuan të paguajnë, që ishte në kundërshtim me praktikën e Pejgamberit. s.a.a. Mandej pason ardhja e Omerit në pushtet, që sërish ishte trillim i Abu Bekrit, e që ishte plotësisht në kundërshtim me sistemin e shurës (marrëveshjes së ndërsjellë), me ndihmën e të cilit u bë halifa dhe mbretëroi. Pasi u bë halifa 'Omeri bëri edhe më keq: filloi të ndalojë gjërat që kishin qenë të lejueshme në kohën e Pejgamberit dhe të lejojë gjërat që ishin të ndaluara. Pas tyre në pushtet erdhi Osmani, cili ndërmorri hapa tjerë në komentimin e Islamit sipas dëshirës së vet.
Ndryshimet e tij filluan të ndikojnë në jetën politike dhe fetare, duke nxitur kryengritjen e cila përfundoi me vrasjen e tij. Kur Imam Aliu a.s. u autorizua si pris i Bashkësisë Muslimane, u obligua të rikthejë Bashkësinë në gjendjen që kishte qenë në kohën e Pejgamberit. s.a.a. Në përpjekjen e vënies në jetë të sunnetit të Pejgamberit s.a.a. dhe rregullave Kur'anore dhe eliminimin e risive, hasi në vështërsi dhe probleme të mëdha. Shpesh e pritnin me fjalët: “Kush je ti të eliminosh diç që ka inauguruar Omeri”.
Jam i sigurt se të gjithë ata që u detyruan t'i kthehen sunnetit të Pejgamberit, s.a.a. kanë qenë kundërshtarë të tij. Ai filloi të eliminojë të gjitha inovacionet dhe ndryshimet në fe, me të cilat njerëzit tani më ishin mësuar. Në veçanti ata që shfrytëzonin privilcgjet, duke përvetësuar dhe harxhuar atë që i përket Allahut Tesala dhe Muslimanëve. Gjithnjë do të gjenden individë arro- gantë që përkrahin këtë komentim të islamit, sepse u mundëson të përfitojnë, gjersa hadithët e vërtetë të Pejgamberit s.a.a. paraqesin pengesa në rrugën e arritjes së të mirave personale. A do të thot gjë, nëse ky ixhtihad ka përkrahje në popull, sepse lehtë zbatohet dhe nuk obligon asnjëri”
Për arsye se sunneti i Pejgamberit s.a.a. kërkon gadishmëri për sakrifikim dhe pengon autokracinë, politikanët e sotëm këtë e quajnë teokraci, që do të thotë vendosja e ligjeve të
Allahut. Te'ala Ixhtihadi që merr parasysh mendimin dhe vullnetin e shumicës, mirëpo me të cilin tretet ndjenja e përgjegjësisë quhet demokraci, që do të thot, pushteti i popullit. Njerëzit cilët pas vdekjes së Pejgamberit s.a.a. u takuan në sakifë vendosën të eliminojnë pushtetin teokratik të vendosur nga i dërguari Muhammed s.a.a, të bazuar në shpalljen Kur'anore dhe ta zëvendësojnë me pushtet demokratik të bazuar në vullnetin e shumicës.
Megjithatë, këta as'habë atëherë nuk kanë njohur fjalën “demokraci”, por kanë pasur fjalën arabe “Shura”. Ata, të cilët edhe sot nuk pranojnë hadithet e Pejgamberit s.a.a. rreth caktimit të hazreti Aliut a.s. për halifa, janë ithtarë të “demokracisë” dhe pohojnë se islami i pari ka miratuar këtë sistem. Ata kërkojnë reforma,dmth. modernizim të normave dhe rregullave islame që do të pranohen nga Perëndimi. Për këtë janë të mirëpritur nga qeveritë perëndimore dhe njihen si muslimanë, “përparimtarë” e “tolerantë”. Shiitët, të cilët janë përkrahës të teokratisë ose pushtetit në 'bazë të ligjeve të Allahut, Te“ala refuzojnë çdo tentim të ixhtihadit (interpretimit) të haditheve të Pejgamberit s.a.a. dhe dallojnë re- spektimin e ligjeve të Allahut Te“ala nga pushteti në bazë të sistemit 'shura''.
Ajo që mund të haset në haditha, respektivisht ajo që Pejgamberi s.a.a. nuk ka deklaruar dhe që është lajmëruar më vonë, synohet të zgjidhet me ndihmë të ixhtihadit. Allahu Te“ala Vetë e ka zgjedhur lajmtarin e Tij Muhammedin, s.a.a. mirëpo, megjithatë, e ka porositur: “Andaj fali dhe lutu që të falen dhe merru vesh me ta...” (Kur'ani 3:159). Mirëpo sa i përket zgjedhjes së prisit të muslimanëve, Allahu thot: “Zoti yt krijon ç'dëshiron dhe Ai zgjedh cilin dëshiron. Ata nuk kanë drejtë të zgjedhin...” (Kur'an 28:68).
Kur shiitët pohojnë se halifati i takon hazreti Aliut, a.s. ata i përmbahet argumenteve të qarta, të cilët gjenden në fjalët e Pe- jgamberit s.a.a. dhe tekstin kur'anor. Kur kritikojnë ndonjë as'hab të Pejgamberit, s.a.a. atë e bëjnë, nga se veprojnë kundër sunnetit të Pejgamberit s.a.a. dhe harrojnë Kur'anin. Si rezultat kemi ndër- prerjen e pushtetit sipas ligjeve të Allahut Te'ala dhe sunnetit të Pejgamberit s.a.a. me çka Bashkësia ka pësuar plagë e cila nuk është shëruar akoma. Për këtë arsye pushtetet e vendeve perëndimore nuk i durojnë shiitët. Për ta ata janë fanatikë dhe të prapambetur, nga se dëshirojnë të jetojnë sipas Kur”anit, ligjet e të cilit kërkojnë që hajnit t'i shkurtohet dora, kurorëshkelësi të mbytet me gurë dhe të cilët nxitin të luftohet në rrugën e Allahut. Te'ala Gjatë hulumtimit tim më duket se kam kuptuar përse disa alimë sunitë kanë mbyllur derën e ixhtihadit në shekullin e dytë pas Hixhrit.
Ndofta nga se e kishin parë ku e kishte sjellur Bashkës- inë Muslimane ky ixhtihad, dmth., në fatkeqësi të ndryshme dhe luftra të përgjakshme civile: dhe si i kishte ndryshuar muslimanët, për të cilët Allahu Te“ala thot: “Ju jeni popull më i mirë nga gjithë popujt”, në një shoqëri plot fraksione në të cilën mbretëron anarkia dhe cila, në fund, ka braktisur islamin e vërtetë dhe është kthyer në xhahilijjet (koha paraislamike ).
Ixhtihadi vazhdon me shiitët, të cilët, gjithnjë, më parë paso- jnë hadithët e ruajtur dhe të saktë dhe gjatë kësaj gjithnjë kanë pasur ndihmën e dymbëdhjetë Imamëve nga familja e Pejgamberit. s.a.a. Ata kanë trashëguar diturinë e Gjyshit dhe pohimin se nuk ka problem cilin Allahu Te'ala nuk e ka zgjidhur dhe Pejgamberi Tij s.a.a. nuk e ka shpjeguar. Tani, gjithashtu, kuptojmë se as'habët kanë qenë shkaktarë që alimët sunitë, në mungesë të dokumenteve të shkruara, ju kanë qasur konkluzioneve personale, kijasit (analogjisë), Istihabit (asociacionit) dhe shumë masave të e tjera. Këta as'habë me idetë e ty re erdhën
në përfundim të pengojnë shënimin e hadithëve të Pejgamberit, s.a.a. menjëherë pas vdekjes së tij.
Tani kuptuam se shiitët pranuan imam Aliun, a.s. i cili ishte “Hyrje në Qytetin e Diturisë” dhe i cili fliste: “Më pyetni ç'të doni, sepse Pejgamberi i Zotit s.a.a. më ka treguar njëmijë dyer të diturisë, prej të cilave çdonjëra hap njëmijë tjera." (Tarikh Damashk nga Ibn Asakari, pjesa I,f. 484, Maktal El-Husejn nga Khavarizmi, pjesa I,f. 38 El-Ghadir nga Emini, pjesa III,f. 120 ) Asnjëri nga shiitët nuk ka përkrahur Muavi ibn Sufijanini, cili ka ditur fare pak për sunnetin e Pejgamberit. s.a.a. Mirëpo pas vdekjes së hazreti Aliut, a.s. Muaviu u bë 'Prisi besimtarëve”, i cili në islam inkorporoi mendimin dhe gjykimin personal dhe kështu shkaktoi dëm si askush para tij. Alimët sunitë e quajnë “shkrimar të shpalljes” dhe për ta ai ka qenë ndër personalitetet kryesore islame. Si mund ta çmojnë aq, kur ai ka qenë që e helmoi hazreti Hasanin, a.s. nipin e Pejgamberit, s.a.a. të cilin ky e quan lider të rinisë në Xhennet? Ndofta do të thonë: “Ka qenë ky një vlerësim i gabueshëm i tij.” ???
Si mund të çmojnë, kur erdhi në pushtet me forcë, kur ndry- shoi sistemin e “'shurës'' me atë të trashëgimisë dhe emëroi të birin e tij Jezidin trashëgimtar” Si kanë mundur ta çmojnë, kur ka detyruar muslimanët të fyejnë hazreti Aliun, a.s. Ehlulbejtin dhe pasardhësit e Pejgamberit, s.a.a. në çdo xhami, kështu që kjo u bë traditë plot gjashtëdhjetë vjet? Si kanë mundur ta quajnë “Shkrimtar të shpalljes”, kur shpallja Pejgamberit s.a.a. i erdhi gjatë njëzet e tri vjetëve, prej të cilave, njëmbëdhjetë të parat, Muaviu ka qenë idhujtar: edhe kur ka kaluar në islam, nuk ka jetuar në Medinë (nuk ka shënime historike), gjersa Pejgamberi s.a.a. nuk ka jetuar në Mekë që nga pushtimi saj”
Si ka mundur pra Muaviu të shënojë shpalljen” Të kemi kujdesi Nuk ka fuqi as pushtet përveç Allahut, të Lartësuar, të Madhërishëm. Sërish kthehet pas ajo pyetja: kush ka pasur të drejtë” Hazreti Aliu a.s. dhe ithtarët e tij, apo Muaviu dhe itharët e tij” Pejgamberi i Allahut s.a.a. i ka sqaruar të gjitha dhe për çdo gjë na ka dhënë udhëzime, por disa, të cilët pohojnë se ndjekin sunnetin e tij, i kanë komplikuar gjërat. Gjatë hulumtimit kuptova se ata që tentojnë të mbrojnë Muaviun, në realitet, janë ithtarët e tij dhe ithtarët e Umajjadëve, ndonëse pohojnë se janë ithtarë të Pejbamberit s.a.a. dhe sunnetit tij. Ata hetohen me urrejtje ndaj ithtarëve të hazreti Aliut, a.s. festojnë Ditën e Ashurës dhe mbrojnë as'habët të cilët ofenduan Pejgamberin e Allahut s.a.a. për së gjalli, por edhe pas vdekjes së tij, duke i përmirësuar veprat dhe duke arsyetuar veprimet e tyre.
Si është e mundur të pohosh se je në anën e hazreti Aliut a.s dhe Ehlulbejtit, ndërsa njëkohësisht të përkrahësh kundërshtarët dhe vrasësit e tyre” Si mund të çmohet Allahu Te“ala dhe Pejgamberi Tij, s.a.a. kurse njëkohësisht të mbrohen ata që ndryshuan ligjet e Allahut Te“ala dhe sunnetin e Pejgamberit, s.a.a. duke i komentuar sipas dëshirës dhe duke trilluar rregulla të reja”
Si kanë mundur të nderojnë ata që nuk nderuan të dërguarin Muhammed s.a.a. , duke akuzuar se flet gjëra të pakuptimta dhe duke kritikuar udhëheqjen e tij7 Si kam mundur të ndjekin parinë fetare të emëruar nga ana e partisë sunduese të Umajjadëve dhe Abbasidëve për lojrat e tyre politike, e të braktisin tjerët, që i ka përmendur (Sahih Buhari, pjesa IV,f. 164: Sahih Muslim, f. 119) dhe emëruar (Jenabi el-Mevedda nga Kunduzi Hanafiu) vetë Pejgamberi Muhammed s.a.a.??
Si kanë mundur të ndjekin njeriun që nuk e ka njohur mirë Pejgamberin e Zotit, s.a.a. ndërsa kanë braktisur “Derën në Qytetin e Diturisë”, hazreti Aliun, a.s. i cili ka qenë për të dërguarin Muhammedin s.a.a. njësoj, siç ka qenë Haruni a.s. për të dërguarin Musa” a.s. Tani të shohim kush ka qenë i pari që përdori fjalën “Ehli Synni vel Xhemat (lthtarët e sunnetit dhe unitetit): Vitin që Muaviu erdhi në pushtet e quajtën “Viti i unitetit”. Ky emër rrjedh nga ngjarja kur muslimanët, pas vdekjes së Osmanit, ndahen në dy grupe: grupi i hazreti Aliut a.s. (shiitët) dhe grupi i Muaviut. Ku hazreti Aliu a.s. vdqi, Muaviu nënshkruajti marrëveshjen me Imam Hasanin, a.s. me ndihmën e tij u bë halif.
Ai tentoi që me persekutim dhe eliminim të shjitëve të “bashkojë” Bashkësinë Muslimane, e cila tani ishte detyruar të pranojë dhe zbatojë “sunnetin” e tij, e jo atë të Pejgamberit të Zotit s.a.a. Imamët dhe anëtaret tjerë të Ehlulbejtit kanë ditur më shumë mbi sunnetin e Gjyshit a.s. nga çdokush tjetër, sepse, siç thot fjala popullore: “Njerëzit e Mekkës më së miri i njohin rrugët dhe shtigjet e saj”. Për fat të keq, dymbëdhjetë Imamët, cilët Pejgam-. beri s.a.a. i përmend në hadithët e tij, nuk fituan përkrahje, por u , përkrahën kundërshtarët e tyre. Përkundër pranimit të hadithit në të cilin Pejgamberi s.a.a. thot se pas tij do të vinë dymbëdhjetë kalifa, të gjithë Kurëjshitë, na gjithnjë ndalemi në katër.
Mbase, për atë që Muaviu na kishte emëruar Ehli Synni vel Xhemat (shkurt me sunij), na detyroi të respektojmë sunnetin e tij dhe mësoi me e gjenerata muslimanë të shajnë hazreti Aliun a.s. dhe Ehlulbejtin. Kjo zgjati plot gjashtëdhjetë vjet, gjersa Omer ibn Abdul Azizi, Allahu çoftë i kënaçur me te nuk e anuloi. Disa historianë pohojnë se Umajjadët, nga të cilët ishte vetë Omer ibn Abdul Azizi, kishin përgaditur vrasjen e tij. O populli imi Nisemi të udhëhequr nga Allahu, i Lartësuari dhe i Madhërueshmi, - të gjejmë të vërtetën dhe të lirohemi nga paragjykimet e verbëra.
Na jemi viktima të propagandës abbaside, historisë së errët dhe boshllëkut intelektual, të cilat i kemi provuar kohë të gjatë. S'ka dyshim se kemi qenë viktima të dinakërisë dhe perfiditetit të njerëzve siç janë Muaviu, Amri ibn el-Asi, Mughejra ibn Sha'bah e tjerë. Të studjojmë historinë tonë, me qëllim të kërkimit të vërtetës dhe Allahu Te“ala do t'na shpërblejë dyfish. Të provojmë të bashkojmë këtë bashkësi tonë, e cila pas vdekjes së Pejgamberit s.a.a. u shpërnda në shtatëdhjetë e tri sekte. Të bashkohemi nën flamurin “La ilaahe ilallah Muhammed urresulullah”, dhe të pasojmë anëtarët e Ehlulbejtit të Pejgamberit, s.a.a. Siç na ka urdhëruar t'i ndjekim me fjalët:
“Mos shkoni para tyre, nga se do të shkatërroheni mos mbetni pas tyre, nga se gjithashtu do të shkatërroheni: mos tentoni t”i mësoni, nga se ata dinë më shumë se ju”.
(El-Durrel-Methur nga Sujuti, pjesa II, f. 60, Usd el - Ghabah, pjesa III, f. 197: El-Sava'ik el-Muhrikah nga ibn Haxhari, f. 148, 226: Janabi el -Mevedda, f. 41,137: Kanz el-Ummal, pjesa I, f. 168: Maxhma el-Zavejd, pjesa IX, f. 163.)
Nëse veprojmë në këtë mënyrë, do të shpëtojmë nga pakënaqësia e Allahut Te“ala dhe këtë mjerim të sotit: Ai do të shndërrojë frikën tonë në paqë dhe qetësim. Ai do të bëjë që ligji i tij të mbretërojë mbi Tokë, kur të paraqitet miku i Tij imami Mehdi - paqja qoftë me te i cilin e ka paralajmëruar i dërguari Muhammed s.a.a. dhe përmes të cilit Allahu Te“ala do të mbush Tokën me paqë dhe drejtësi, pas shtypjes dhe padrejtësisë që e kanë pushtuar.