Çështja e falsifikimit (shtrembë-rimit) të kuranit
Pikëpamja e falsifikimit apo e shtrembërimit të Kuranit është një pikëpamje të cilën nuk mund ta pranojë asnjë Mysliman, qoftë ai Shiit apo Sunnit, sepse, zotëruesi i Madhështisë dhe i Famës ka qartësuar se vetë Ai do ta mbrojë Kuranin: “Ne me madhërinë Tonë e shpallëm Kuranin dhe Ne gjithsesi jemi mbrojtës j” (Hixhr, 9) Askush nuk mund ta mënjanojë as ta shtojë as një shkronjë të vetme. Kurani është muxhiza (mrekullia) e përhershme e Hz Resulullahut (s.a.a.). Ai është Libri i zbritur nga Allahu i Urtë dhe Lavdërues: atij nuk mund t'i afrohet e pavërteta as nga para as nga mbrapa. Përveç kësaj, shtrembërimin e Kuranit nuk e pranon as historia Islame dhe as mënyra e vazhdueshme e jetesës shekullore të li ëve, sepse, shumica e sahab bashkë me fëmijët e tyre garonin në mes veti se kush do ta ruajë më mirë Kuranin duke e mbajtur në mend të tërin (hifz). Kështu që, është i pamundur shtrembërimi i tij nga ana e ndonjë personi, grupi apo pushteti.
Nëse i shëtisim të gjitha shtetet, prej Lindjes deri në Perëndim dhe prej Veriut deri në Jug, do të vërejmë se Kurani është i njëjtë në të gjitha vendet, dhe as nuk bëhet fjalë për shtimin apo mungesën e tij. Sado që Myslimanët janë përçarë në grupe dhe mez-hebe të ndryshme,Kurani është baza e tyre e sigurt që i bashkon të gjithë në një vend të përbashkët.
Në lidhje me Kuranin, nuk ekziston asnjë kontradiktë në mesin e Umretit Islam:kontradikta ekziston vetëm në lidhje me interpretimin dhe kuptimin e tij. T'i akuzosh Shiitët për shtrembërimin e Kuranit është një akuzë e pakuptimtë. Diçka e tillë nuk ekziston në besimin Shiit. Shiitët besojnë se Kurani qëndron shumë larg prej të gjitha llojeve të shtrembërimeve dhe i gjithë besimi Shiit bazohet në Kuran. Këtë e kanë pranuar unanimisht edhe të gjithë dijetarët Shiitë.
Në lidhje me këtë temë, autori i librit “Akakid-ul Imamije”, Shejh Muzafferi thotë: “Ne besojmë se Kurani është shpallje nga ana e Allahut që ka zbritur te gjuha e Hz Resulullahut (s.a.a.) dhe aty ka shpjegim për gjithçka. Kurani është një mrekulli e përherst e Hz Resulull (s.a.a.), përpara të cilit njerëzit e kanë ndier veten të pafuqishëm për nga retorika, oratoria, zotësia e lartë dhe vërtetësia.As nuk mund të bëhet fjalë për shtrembërimin e tij. Kuranin, që e kemi sot në dorë dhe të cilin e lexojmë,është po ai Kuran që i ka zbritur Hz Resulullahut (s.a.a.). Ai që mëton të kundërtën, ose ce ka humbur mendjen ose është duke shkuar mbas ndonjë loje mashtruese.
Synimi i tillë është shumë larg prej të vërtetës dhe të të udhëzuarit. Nuk ka gjasa që e pavërteta të depërtojë në Kuran as nga para dhe as nga mbrapa.” Veçmas, është e ditur se në të gjitha vendet ku jetojnë Shiitët gjykimet e fikhut gjenden para syve të të gjithëve. Sikur të kishin ata ndonjë Kuran tjetër,sigurisht që do të ishte bërë e njohur për ata. Kurrë nuk do të harrojë vizitën time të parë në një vend Shiit dhe kur isha nënndikimin e thashë e thënave të këtilla. Me entuziazëm e hapja çdo Kuran që e shihja kudo, duke u përpjekur ta gjeja Kuranin e imagjinuar Shiit. Dalëngadalë imagjinata e tillë tretej dhe më vonë kuptova se ky ishte vetëm një trillim i shpikur me qëllim të nxitjes së urrejtjes ndaj Shiitëve. Shkaktari i drejtimit të akuzave ndaj Shiitëve është Muhamed Taki Nuri, i cili ka vdekur në vitin 1320 dhe i cili është autor i librit “Fasl-ul Hitab Fi Isbati Tahrifi Kitabi Rabb-il Erbab”. Personi në fjalë ishte Shiit. Disa njerëz mundohen ta ngarkojnë përgjegjësinë e këtij libri në shpinën e Shiitëve, ndërsa, kjo është në kundërshtim me drejtësinë, sepse, sa e sa libra janë shkruar ku e vërteta dhe e pavërteta janë bashkuar në një vend dhe e shprehin vetëm pikëpamjen e autorit. Libra të tilla nuk janë shkruar vetëm në mesin e Shiitëve, por mund të gjinden në të gjitha grupet dhe mez-hebet Islame.
Athua mund t'i ngarkohet Ehli Sunnetit përgjegjësia e drejtorit të literaturës Arabe, Taha Hysejni, për shkak të librit të tij “Kurani dhe poezia e xhahilijetit”? Apo ndoshta, pasi që në librin e përmbledhjeve të hadith-eve të Buhariut dhe të Muslimit janë regjistruar hadith-e që thonë se Kurani është i sh Ibë athua është e dshme të themi se ai është besimi i Ehli Sunnetit." (Përndryshe libri “Fasl-ul Hitab”, nuk ka kurrfarë vlere në pikëpamjen Shiite. Dhe, çështja e shtimit apo e mungimit të Kuranit zë vend edhe në librat burimorë të Ehli Sunnetit të Buharitu, si p.sh. “Sahih”-u i Buhariut dhe “Musned”-i i Ahmedit) Prapëseprapë, duke mos dashur ta kthejmë të keqen me të keqe, ne nuk do t'i bëjmë këto akuza ndaj Ehli Sunnetit. Në lidhje me këtë temë, ka folur shumë bukur Ustad Muhammed el Medini, Dekani i degës së fikhit Islam të Universitetin El Ah-zar të Kajros, i cili ka,thënë: “Kur të vijmë te çështja e shtimit apo e mungimit të Kuranit, diçka e tillë nuk ekziston. Kjo është diçka që është regjistruar edhe në librat tanë edhe të atyre.Dijetarët e të dy grupeve, të cilët e kanë hulumtuar të vërtetën, i kanë klasifikuar këto hadith-e si të dobëta. Sipas kësaj, as në Ehli Sunnet, as në Imamije si dhe te Zejdijet nuk ekziston një besim i tillë. Nëse ndonjëri dëshiron t'i lexojë disa prej këtyre hadith-eve të dobëta,mjafton t'i referohet librit të Sujutit “EI Itkan Fi Ulum-il Kuran”. Në vitin 1498, një dijetar nga Egjipti i ka mbledhur të gjitha hadith-et e dobëta, të shpifura dhe të pasakta prej librave burimorë të Ehli Sunnetit dhe i botoi në një libër me titull “El Furkan”. Universiteti i Az-harit kërkoi nga qeveria që ta ndalojë atë libër duke arsyetuar aspektet e ë përmes ar shkencore. Qeveria e pranoi kërkesën e Universitetit dhe e ndaloi librin në fjalë.
Autori i librit u ankua ndaj organeve qeveritare, por nuk kishte dobi prej saj. Nëse një person shkruan një libër dhe i regjistron hadith-et e zgjedhura nga përmbledhjet e haditheve të Ehli Sunnetit, athua mund të themi se ai person e ka mohuar shenjtërinë e Kuranit ose e ka shtrembëruar atë?” E njëjta vlen edhe për Shiitët. Pra, ekzistojnë edhe në librat tanë hadithe të tilla në lidhje me shtrembërimin e Kuranit. Në lidhje me këtë, një dijetar i madh Shiit me emrin Allame Ebu Fazi ibni Hasan et Taberi në tefsirin e tij me titull “Mexhmaul Bejan Fi Ulum-il Kuran” shkruan: “Kur është fjala për shtimin e Kuranit, ky është një mëtim i gabuar dhe Ummeti Islam është unanim në lidhje me këtë. Kur është fjala për mungimin e Kuranit,edhe pse e kanë transmetuar këtë disa prej sahabeve të padijshëm Shiitë dhe Sunnitë, pikëpamja e drejtë e mez-hebit tonë është se nuk mungon asgjë në Kuran. Këtë e konfirmon edhe dijetari Shiit i shekullit të katërt, Sejjid Murteza (r.a.), i cili ka sjellë shpjegime të mjaftueshme në librin e tij “Pyetjet dhe përgjigjet në lidhje me shtrembërimin”. Në këtë libër tregon për origjinalitetin e Kuranit përmes ngjarjeve që janë shfaqur në histori, librave të famshëm, poezive Arabe dhe vendeve të ndryshme. Pra, sa i përket vërtetësisë së tij, nuk kemi asnjë dyshim, e posaçërisht, nëse i shtojmë kësaj edhe vëmendjen e veçantë që i është kushtuar mbajtjes në mend të tërë Kuranit dhe leximit të tij përmes rregullave, atëherë mbrojtja e tij është e pakrahasueshme me mbrojtjen e çfarëdo gjësendi tjetër. Kurani përfaqëson muxhizen e Pejgamberit dhe burimin e gjykimeve fetare.
Dijetarët Islamë i kanë dhënë rëndësi të posaçme mbrojtjes dhe memorizimit të tij. Madje, i kanë regjistruar edhe pikëpamjet në lidhje me leximin, lakimin, shkronjat dhe ajetet. Kush mund të mëtojë shtimin apo mungimin e Kuranit, mbas gjithë këtyre interesimeve të treguara ndaj tij” (Artikulli i drejtorit të degës së Fikhut Islam në Univeristetin El Ez-her, Ustad Muhammed el-Medini në gazetën periodike “Risalet-ul Islam”, viti LI, no 4, f. 382 dhe) Për të pasur të qartë lexuesit e ndershëm se akuzat për shtrembërimin e Kuranit duhet t'u dedikohen më tepër Sunnit-ëve, do të cek disa hadith-e që zënë vend në burimet e përmbledhjeve të hadith-eve, përndryshe, kjo ishte tema që më nxiti t'i analizoj dhe t'i rishqyrtoj të gjitha besimet e mia. Sepse, duke u munduar për t'i dhënë vërejtje Shiitëve në lidhje me këto akuza, ata më thoshin se ata distancoheshin prëj gjërave të tilla dhe se ato akuza dhe kritika janë të vlefshme më tepër për mua sesa për ata. Dijetarët Sunnitë, Taberani dhe Bejhaki e kanë regjistruar këtë hadith: “Kurani kishte edhe dy sure tjera, dhe njëra prej tyre ishte: Bismil-lahir-rahmnir-rahim Me të vërtetë kërkojmë ndihmën tënde. Ty të pendohemi. Ty të falënderojmë për të gjitha të mbarat.Ty nuk të mohojmë. Largohemi prej atij që Të bën padrejtësi”. Dhe, sureja e dytë është kjo: “Bismil-lahirr-rrahmanirr-rrahim O Allah, vetëm ty të adhurojmë. Për Ty e falim namazin. Ty të bëjmë sexhde. Bëjmë përpjekje për të arritur gjer te Ti dhe Ty të nënshtrohemi. Shpresojmë në mëshirën Tënde dhe frikohemi prej dënimit Tënd të vërtetë. Me të vërtetë, dënimin Tënd do ta shijojnë jobesimtarët” Këto dy sure i ka regjistruar Ragibi në librin e tij “El Muhazarat” me emrin “Suret e dy kunuteve." (Kunut është duaja që lexohen në këmbë, mbasi ta përfundojmë rekatin e dytë para se të shkojmë në ruku)
Ymer Ibni Hatabi i ka lexuar këto dy sure në kunut.Këto sure mund të gjenden në Kuranin e Ibni Abbasit dhe Zejd Ibni Sabitit." (Sujuti në “El-Itkan” dhe “Ed-Durr-ul Mensur”) Ahmed Ibni Hanbeli ka regjistruar hadith-in të cilin e transmeton Ubej Ibni Kabi: "Ubej Ibni Kabi parashtroi pyetjen: `Sa ajete lexoni ju në suren Ahzab?' Ai u përgjigj: `Përafërsisht shtatëdhjetë'. Ubej Ibni Kabi tha: `Unë e lexoja atë me Resulullahun dhe ishte sa sureja e Bekares, apo më shumë. Aty ndodhej edhe ajeti i Rexhmit." (Musned, Ahmed ibni Hanbel. v.5. f.132) Siç po vërejmë, dy suret e përmendura të cilat i transmeton Taberani dhe Bejhaki dhe që janë të regjistruara në librat "El Itkan" dhe "Dur-ul Mensur"të Sujutit, nuk përmbahen në Kuran. Sipas kësaj na del se Kurani të cilin e kemi në dorë është i mangët prej dy sureve që përmbahen në Kuranin e Ibni Abbasit dhe në Kuranin e Zejd ibni Sabitit, dhe se ekzistojnë edhe Kuranë të tjera. Dy suret e lartpërmendura i lexojnë disa Sunnit-ë në namazet e tyre. Edhe unë isha njëri prej atyre që e kishin mbajtur në mend këto dy sure dhe i lexoja gjatë kunutit të namazit. Por, sa i përket hadith-it të dytë, të cilin e transmeton Ahmedi, sures Ahzab i mungon 3/4 e saj, sepse, sureja Bekare i ka ajete, ndërsa sureja Ahzab 73 ajete, dhe nëse e ndajmë Kuranin sipas hizbeve237 do të shohim se sureja Bekare përmban më shumë se pesë hizbe, (Një e katërta e Xhuz-it të Kuranit.
Kurani përbëhet prej 30 Xhuzeve (shën. i përkth.) ) ndërsa sureja Ahzab llogaritet vetëm një hizb. Pra, nëse e bashkojmë thënien e Ubej ibni Kabit! "Unë e lexoja suren Ahzab me Resulullahun dhe ajo ishte sa sureja e Bekares", me faktin se ky ishte. njëri prej hafizëve më të shquar gjatë kohës së Hz Resulullahut (s.a.a) dhe Ymeri e kishte zgjedhur atë që të falë si Imam namazin e teravisë-atëherë kjo do të na zgjojë një dyshim dhe një çudi te ne. Ahmed ibn Hanbeli në "Musned"-in e tij, transmeton një hadith prej Ubej ibn Kabit: 220 "Resulullahu (s.a.a.) ka thënë: `Allahu të ka urdhëruar leximin e Kuranit'; dhe pastaj lexoi këtë: `Jobesimtarët e Ehli Kitabit...' dhe brenda kësaj sureje i lexoi edhe këto: `Sikur të kishte kërkuar i biri i njeriut një fushë me pasuri dhe t'i plotësohet dëshira e tij, pastaj të kërkojë të dytin dhe edhe kjo t'i jepet, atëherë do ta kërkojë edhe të tretin. Barkun e birit të njeriut do ta ngijë vetëm dheu. Allahu do ta pranojë pendimin e atyre që pendohen. Feja më e sigurt dhe më e drejtë tek Allahu është feja Islame, jo Krishterimi, Hebraizmi apo Pabesimi. Çdokush që bën një'punë të mbarë, nuk do të mbetet pa shpërblim".
Edhe Hafiz Ibni Asakiri në librin e tij "Historia", në lidhje me Ubej Ibni Kabin shkruan: "Ebu Derda bahkë me një grup njerëzish nga Shami (Siria) shkuan në Medinë dhe në prani të Ymerit e lexuan këtë ajet: `Kur ta vendosin jobesimtarët në zemrat e tyre fanatizmin e xhahilijetit dhe nëse edhe ju vendosni në zemrat tuaja fanatizmin sikur ata, atëherë Mesxhidi Harami do të përfshihet nga trazira dhe turbullira'. Atëlierë Ymeri tha: `Kush ju mësoi juve ta lexoni këtë ajet në këtë mënyrë?'- Ata thanë: `Ubejj Ibni Kabi'. Ymeri e thirri Ubejin dhe u tha atyre që ta lexojnë para tij. Mbasi që i dëgjoi ata, Ubeji i tha Ymerit: `Po, unë u kam Iexuar atyre në këtë mënyrë'. Atëherë Ymeri i tha Zejdit Ibni Sabitit: `Lexoje edhe ti'. Zejdi lexoi sikur që lexonte populli (ose me fjalë tjera, ai qartësoi se leximi i tyre nuk përmbahet në Kuran).
Atëherë Ymeri tha: `0. Allah, unë nuk njoh tjetër lexim përveç leximit të Zejdit'. Ubej Ibni Kabi u përgjigj: `0 Ymer, betohem në Allahun dhe këtë e di edhe ti, se unë kam qenë në praninë e Resulullahut ndërsa këta nuk kanë qenë prezentë. Unë e kam parë Resulullahun, ndërsa këta nuk e kanë parë. Betohem në Allahun se nëse ti dëshiron, unë do të fshihem në shtëpi deri sa të vdes dhe nuk do ta mësojë më asnjërin me këtë lexim'. Atëherë, Ymeri tha: `0 Allah, na fal neve. Allahu të ka dhënë ty dituri dhe -mësoje popullin me atë dituri." Në një rrëfim tjetër thuhet: "Një_ditë Ymeri dëgjoi një të ri duke lexuar një ajet në këtë mënyrë: `
Pejgamberi është më i afërmi i besimtarëve. Gratë e tija janë nënat e tyre dhe, ai është babai i tyre.' Ymeri i dha vërejtje atij, ndërsa i riu iu. përgjigj: `Në Kuranin e Ubej Ibni Kabit shkruan kështu'. Ymeri shkoi te Ubeji dhe e pyeti në lidhje me këtë ajet. Ubeji iu përgjigj: `Kur jam marrë unë me Kuran, ti ke qenë i zënë me tregti nëpër pazar." (Ibni Asakiri në Tarihi Dimeshk. v.2, f.228) Një rrëfim të ngjasliëm ka transmetuar edhe Ibni Esiri në "Xhami-ul Usul", Ebu Davudi në "Sunen"-in e tij dhe Hakimi në "Mustedrek"-in e tij. Lexues i nderuar, siç mund të vërejmë, duke qenë të mbushura librat e Ehli Sunnetit me rrëfime të tilla dhe duke mos ua vënë vëmendjen atyre, ata i kundërshtojnë dhe i kritikojnë Shiitët. Ndërsa, rrëfime të tilla në librat e Shiitëve nuk mund të gjenden as sa një e dhjeta e hadith-eve të tilla.
Disa këmbëngulës, duke i mohuar të gjitha këto hadith-e dhe duke insistuar se zinxhirët e transmetimit të hadith-eve të tilla janë të dobëta, e kundërshtojnë Ahmed Ibn Hanbelin për regjistrimin e hadith-eve të tilla; ata thonë se "Musned"-i i Ahmedit dhe "Sunen"-i i Ebu Davudit nuk kanë ndonjë vlerë në pikëpamjen e Ehli Sunnetit, siç kanë "Sahih"-u i Buhariut dhe "Sahih"-u i Muslimit. Rrëfimet e tilla mund të gjenden edhe te Sahih"-u i Buhariut dhe "Sahih"-u i Muslimit. Te "Sabih"-u i Buhariut (Sahihi Buhari, v.4, f.215 ) mund ta lexojmë këtë hadith te pjesa "Rrugët e Amamrit (r.a.) dhe të Huzejfes (r.a.)", ku Alkame thotë: "Sapo kisha mbërritur në një qytet të Sirisë. Mbasi që i fala dy reqate, u gjenda në lutje tek Allahu: `O Allah, më fal një shok të singertë'. Pastaj shkova dhe u ula afër një grupi të njerëzve. Në ndërkohë erdhi një burrë i moshuar dhe u ul afer meje. I pyeta: `Kush është ky person?'- ata m'u përgjigjën - "Ebu Derda".
Unë i thashë atij: `Unë kërkova nga Allahu të më shoqërojë një shOk i sinqertë dhe Allahu të dërgoi ty'. Ai më pyeti se prej nga kam ardhur, - unë u përgjigja se erdha prej Kufes. Ai më tha: `Prej vendit ku gjenden jastëku, nallanet dhe ibriku i Resulullahut, apo jo? A nuk është në mesin tuaj personi i cili është i 222 mbrojtur prej shejtanit përmes gjuhës së Resulullahut? A është në mesin tuaj shoku i Pejgamberit, që vetëm ai i dinte fshehtësitë e tij?' Dhe pastaj më pyeti: `Si e lexon Abdullahu filan suren?' Dhe, unë e lexova. Ai më tha: "Betohem në Allahun që edhe Resulullahu me vetë gjuhën e tij më ka lexuar në këtë mënyrë'". Në një rrëfim tjetër, shkruan në këtë mënyrë: "Këta më kundërshtonin pa u ndalur. Madje, dëshironin të më zmbrapsin prej asaj që kam dëgjuar prej ResulullahUt." (Sahihi Buhari, v.4, f.216)
Në një rrëfim tjetër, shkruan në këtë mënyrë: "Resulullahu më kishte mësuar këtë personalisht, por këta më kundërshtonin pandërprerë. Madje, për pak edhe më dëbuan." (Sahihi Buhari, v.4, f.218, "Menakibu Abdullah ibni Mesud") Sipas këtyre rrëfimeve, në Kuranin që e kemi sot në dorë, është bërë shtimi i një pjese të një ajeti në Kuran. Prapë, Buhariu në "Sahih"-un e tij ka regjistruar një rrëfim prej Ibni Abbasit: "Ymer Ibni Hattabi thoshte: `Me të vërtetë Allahu e ka dërguar Muhammedin si Pejgamber dhe ia ka zbritur Librin. Në mesin e ajeteve është edhe ajeti i Rexhm-it. Ne e kemi lexuar dhe e kemi mbajtur në mend atë, dhe duke u bazuar në këtë ajet Resulullahu ka zbatuar rexhm-in. Edhe ne e kemi zbatuar atë mbas Resulullahut. Por, mbasi që kaloi një kohë e gjatë, filluam të frikoherni se populli do të thotë: `Ne nuk po e shohim ajetin e rexhm-it në Kuran', dhe duke e lënë mbas dore një obligim të tillë, do të devijojnë. Ndërsa, gjykimi i rexhm-it është një obligim i qartë në Librin e Allahut për mashkullin apo femrën e martuar që bënë zina. Ne e lexonim këtë ajet nga Libri i Allahut: `
Mos i braktisni baballarët (mos e pranoni tjetrin për baba) sepse, braktisja e babës për ju llogaritet si pabesim." (Sahihi Buhari, v.8, f.26, te pjesa "Kur të bëjë zina gruaja, duhet të zbatohet rexhm-i (dënimi për zina)") Muslimi në "Sahih"-un e tij, te pjesa "Sikur të kishte njeriu dy fusha me pasuri do të kërkonte të tretën", ka regjistruar këtë rrëfim: "Ebu Musa Eshari Basra i thirri lexuesit e Kuranit dhe prej tyre u mblodhën treqind sosh. Ebu Musa u tha atyre: Ju jeni paria e Basrës dhe lexuesit e Kuranit. 223 Lexojeni Kuranin bukur, por mos lejoni t'ju mashtrojë kjo botë, ashtu që zemrat tuaja të bëhen të vrazhda sikur të atyre që ishin para jush. Më herët, ne e lexonim një sure që ishte e ngjashme me suren e Beratit, por me sa më kujtohet në një pjesë të saj shkruante: `Sikur t'i jepeshin njeriut dy fusha me pasuri ai do ta kërkonte të tretën. Barkun e njeriut do ta ngijë vetëm dheu'. Po ashtu ishte edhe një sure e ngjashme me suren Musebbihat që momentalisht nuk po më kujtohet. Por, prej saj më kujtohet kjo pjesë: `0 ju besimtarë, pse i flisni ato që nuk i veproni, e që ato do të regjistrohen, dhe ju do të merreni në përgjegjësi për ato gjëra."
(Sahihi Muslim, v.3, f.100 te pjesa "Sikur të kishte njeriu dy fusha me pasuri do të kërkonte të tretën" ) Një person i tillë si Ebu Musa Eshari i ka përmendur dy sure që janë të ngjashme me dy suret ekzistuese në Kuran: i pari është sureja Berat (Tevbe) që përbëhet prej 129 ajeteve dhe i dyti Musebihat (Muzemmil) që përbëhet prej 20 ajeteve. Kuranin që e kemi sot në dorë, nuk përmban asnjë sure të tillë. Çka mund të ndiejë njeriu, veçse çudi dhe habi kur të lexojë një gjë të tillë? Duke i zotëruar librat plot me hadith-e dhe rrëfime për shtimin apo mungimin e Kuranit dhe duke mëtuar pasaktësinë e një ideje të tillë, si mund t'i akuzojnë dhe t'i kritikojnë aq shumë Shiitët kur ata janë unanimë në këtë çështje? Ai që ka pranuar se Kurani është i shtrembëruar dhe që ishte prej Imsit të Shiitëve, është autori i librit "Fasl-ul Hitab fi Isbati Tarifi Kitabi Rabb-il Erbab" i cili ka vdekur në vitin 1320 Hixhri.
Ky libër është shkruar përafërsisht njëqind vjet më herët. Ndërsa, siç ka thënë Ustad Muhammed el Medini, Dekani i degës së fikhit Islam të Universitetin El Ah-zar të Kajros, autori i librit "El Furkan" që i takon Ehli Sunnetit ka shkruar në lidhje me këtë përafërsisht katërmbëdhjetë shekuj më herët. (Gazeta periodike "Risalet-ul Islam", viti 11, no 4, f. 382 dhe 383 ) Është me rëndësi që, si dijetarët e Ehli Sunnetit ashtu edhe të Shiitëve pranojnë se rrëfimet e tilla janë të pavërteta dhe të pazakonshme, dhe se Kurani të cilin e kemi sot në dorë është po ai Kuran që i ka zbritur Hz Muhammedit (s.a.a.) dhe aty nuk ka kurrfarë shtimi apo mungimi.
Atëherë, si mund të kundërshtohen Shiitët nga ana e Sunnit-ëve duke u bazuar në rrëfimet e pavlershme, kur edhe vetë Sunnit-ët i kundërshtojnë të njëjtat? Aq më tepër, kur përmbledhjet e tyre të hadith-eve i vërtetojnë këto hadith-e si të sakta. Ne jemi të shtrënguar që këto hadith-e t'i etiketojmë si të dhimbshme dhe të hidhëta. Sikur të mos ishin mbrapa tyre komplotet e përgatitura mirë kundër Shiitëve, e posaçërisht mbas revolucionit Islam në Iran ku Shiitët janë vënë në qendër të sulmeve dhe kritikave, dhe sikur të mos ishin realizuar të gjitha këto përmes disave që mëtojnë se e pasojnë Sunneti Nebevi-un, ne do të kishim lënë anash të gjitha këto hadith-e dhe do të kishim mbyllur sytë ndaj transmetimeve të tilla. Duke iu drejtuar të gjithë vëllezërve myslimanë që i takojnë çfarëdo mez-hebi apo grupazhi, unë them: Keni frikën e Allahut në lidhje me vëllezërit tuaj. "Dhe kapuni që të gjithë ju për litarin e Allahut, e mos u përçani!
Përkujtojeni dhuntinë e Allahut ndaj jush, kur ju ishit të armiqësuar, e Ai i bashkoi zemrat tuaja dhe ju me mëshirën e tij u b ët'e' vëllezër." (Ali Imran, 103)