Ligjërata 93

 Për asgjësimin e harixhitëve, nxitjen e trazirave nga Umejjadët dhe gjerësinë e dijeve të tij

Kështu pra, o popull, unë e shova syrin e revoltës. Askush përveç meje s’i doli përballë, ndërkohë që errësira e ngritur prej saj ishte përhapur an ekënd e çmenduria e saj shfrynte nga çdo anë. Pyetmëni tani, përpara se të më humbisniII, sepse, për Atë Zot që bën ymër për jetën time, unë mund t’ju shpjegoj gjthçka për ngjarje mes të ta-nishmes e Ditës së Gjyqit të Fun dit, për prijësit e qindra njerëzve drejt së vërtetës, e për prijësa të tjerë, që do të udhëheqin qindra të tjerë drejt së keqes; do t’ju tregoj kush do ta shpallë marshimin e tyre, kush do t’i ndihmojë të dalin në ballë e kush i cyt nga pas; do t’ju tregoj për kohët se kur do t’i ndalojnë kafshët e tyre për t’i shlodhur dhe vendin ku do qëndrojnë një herë e mirë, si dhe cili ndër ta do të vritet e cili do të vdesë nga vdekje natyrore.

Kur të kem vdekur unë, mbi ju do plakosin fatkeqësi e situata të vështi ra. Shumë persona në pozicione që duhet të shtrojnë pyetje, do të mbeten vuv dhe me sytë përdhé, kurse ata, të cilëve u kërkohet përgjigje, do ta humbasin torruan fare.

Kjo do të ndodhë atëkohë kur ndër ju do shpërthejnë luftëra e gjithfarë vuajtjesh; ditët do të jenë për ju aq të ashpra, sa do t’i përjetoni si të pafundme, për shkak të mundimeve të padurueshme. Kjo do të zgjasë deri në kohën kur Zoti do t’u japë fitoren atyre midis jush, që do të mbeten të virtytshëm. Mbretërimi i djallëzisë krijon konfuzion, dhe, vetëm kur ky merr fund, krijon mësim. Të keqen nuk e njeh kush kur është në ardhje, po ajo shquhet lehtë kur kthehet prapë. Ajo përhapet si cikloni, duke goditur vetëm disa qytete, ndërkohë që të tjerëve u kalon anash.

Hapni sytë, sepse, në vështrimin tim, më e keqja për ju është djallëzia e fisit Umeja. Ajo është e verbër dhe nuk mund të prodhojë, veçse errësirë. Ndikimi i saj do shtrihet mbi çdo gjë, po pasojat e saj të liga do t’u drejtohen njerëzve të veçantë.

Kush e ruan qartësinë e shikimit në këto kushte, do  mbytet nga mjerimi, ndërsa ai që do t’i mbyllë sytë para saj do t’i shman get rrezikut. Për Allah, pas meje do bindeni vetë se Umejjadët janë njerëzit më të këqij për ju. Ata u ngjajnë atyre gamileve plaka dhe kokëshkreta, që kafshojnë me dhëmbë, qëllojnë me këmbët e përparme, shkelmojnë me të prasmet e nuk pranojnë që t’i mjelësh.

Ata do t’ju rrijnë sipër aq kohë, sa prej jush të mbetet vetëm kush do të nxjerrë përfitime prej tyre e kush nuk do të jetë më i dëmshëm për ta. Mjerimi që do sjellin ata do vazhdojë deri në çastin kur do t’u lypni mëshirë si lyp skllavi nga pronari i tij dhe pasuesi i thjeshtë nga prijësi i tij.

Djallëzia e tyre do t’ju vijë në formën e ankthit të qenies i përgjuar dhe të aspekteve paraislamike, që nuk kanë për të pasur as minare për ori entim dhe as ndonjë shenjë tjetër shpëtimi. Por ne, Ehl-i Bejtin, nuk na prek dot kjo djallëzi, se s’jemi prej atyre që mund të prodhojnë dhe të lindin një të tillë. Pas kësaj Zoti do ta dëbojë nga ju, tamam siç zhvishet lëkura981, me anë të atij që do t’i mposhtë e zvarritë duke i mbërthyer për zverku, e do t’i detyrojë të pijnë kupa plot vuajtje duke u ofruar vetëm shpatë e asgjë tjetër, dhe duke mos i veshur me tjetër gjë, veçse me frikë. Atëhere Kureishët do duan të paguajnë me çmimin e vetë botës dhe të gjithçkaje të saj që të më kenë edhe një herë të vetme në mes tyre për aq kohë sa do duhej për  të therur një gamile; në mos për tjetër gjë, të paktën sa për të më ofruar e pranuar prej tyre atë, nga e cila tani u kërkoj veç një pjesë të vogël, e që nuk ma japin, as atë.