Pasi Imam Aliu kishte nisur Xherir ibn Abdullah Bexheliun tek Mu’avia për të kërkuar betimin e tij të besnikërisë, disa përkrahës të tij e këshilluan të niste përgatitjet për luftë
me Sirinë. Imam Aliu u tha:
Për sa kohë që Xheriri është akoma në Siri, të përgatitësh luftën kundër saj është njësoj si t’ua mbyllësh njerëzve të saj dyert e veprimit të mirë e t’i largosh prej tij, nëse e duan vërtet një
gjë të tillë.
Sido që të jetë, unë i kam caktuar Xheririt një kufi në kohë; pas tij ai nuk duhet të rrijë më atje, veç në e mashtrofshin e në mos u bindtë. Mendoj të tregohemi të duruar dhe të presim dhe ca.
Po prapë nuk jam kundër që të jemi gati. E kam parë këtë çështje në çdo pikëpamje dhe nuk kam gjetur zgjidhje tjetër, përveçse luftën ose pajtimin me pabesinë. Ju e dini që ka patur një sundimtar
që futi praktika të reja dhe i bëri njerëzit që ta kundërshtojnë hapur. Dhe kështu, në fillim ata folën, po pastaj u ngritën më këmbë dhe e ndryshuan të gjithë sistemin.
