Ligjërata 37

Bisedë e Imam Aliut në trajtë ligjërimi, lidhur me qëndrueshmërinë e tij në besim si dhe raste të mëparshme të pranimit të Besimit

Unë i përmbusha detyrat, kur të tjerët e humbën kurajon për t’i kryer, dhe eca përpara kur të tjerët u fshehën. Unë fola kur heshtën të tjerët dhe drita Hyjnore më ledhte, kur të tjerët rrinin duarkryq. Zërin e kam patur më të avashtë nga kushdo tjetër, por askush s’e hidhte hapin më shumë përpara sesa unë. U jam përmbajtur caqeve të besimit e veten e kam bërë mbështetje të amanetit të tij, si ai mali që s’lëviz nga era që përlan e që s’tundet nga stuhia që godet. Askush s’mund të gjejë tek unë gabime, e asnjë gojëtar s’mund të f lasë për mua keq. Në pikëpamjen time, i ulëti ka dinjitet sa kohë i sigurohet e drejta, dhe, në vështrimin tim, i forti barazohet me të dobtin sa kohë që i merret e drejta e këtij. Unë jam i lumtur me fatin e urdhëruar nga Zoti dhe i shtro hem caktimit të Tij. Mos vallë shpresonit se do mund të flisja të pavërteta për Profetin e Zotit?

Për Allah, unë qeshë i pari që dëshmova për të dhe nuk do të jem kurrë nga ata që e ndryshuan. I kam parë mirë punët e mia, prandaj  dhe vendosa që bindja ime të jetë përpara funksionit tim780 dhe që zotimi im ndaj tij të jetë detyra ime më e parë.