Ligjërata 33

Abdullah ibn Abbasi tregon për një ngjarje që kishte ndodhur në marshim e sipër për t’u ndeshur me njerëzit e Basras. Në Ziker pati një ndalesë. Imam Aliu hoqi këpucët dhe nisi që t’i qepte. Pastaj kishte pyetur: “Sa mendon se vlejnë këto këpucë?” Ibn Abbasi i ishte përgjigjur: “Siç janë katandisur tani, s’kanë më asnjë vlerë.” Atëhere ai ia kishte kthyer: “Për Allah, për mua vlejnë më shumë sesa qeverisja ime mbi ju; veç në arrifsha të vendos përmes saj të drejtën dhe të shmang të padrejtën”. Pastaj Imam Aliu ishte ngritur e kishte thënë këto fjalë: Zoti e solli Muhammedin kur asnjë Arab nuk kishte lexuar libër apo shpallur profeci. Dhe ai i priu njerëzit e i shpëtoi, duke i vënë në udhën e drejtë. I mësoi si të jetonin thjesht e të mendonin fisnikërisht; u solli paqe të mendjes, fé dhe siguri; u vuri nëpunës të drejtë dhe u caktoi caqe e rangje. Për Allah, unë isha bashkë me të në krye, deri sa mori formë çdo gjë dhe muret u ngritën, e s’shfaqa kurrë dobësi apo frikë. Edhe hapat e mia të tanishme janë si të asaj kohe. Nuk ngurroj ta çaj më dysh të padrejtën, derisa e drejta të dalë që nga brinjët e saj.

 Cili është shkaku i konfliktit tim me Kurejshët? Për Allah, luftova me ta kur ishin të pafé dhe do t’i luftoj prapë, sa herë që të shmangen nga udha e drejtë. Sot do jem për ta ai që kam qenë edhe dje. Për Allah, Kurejshët hakmerren mbi ne për preferencën që Zoti na e dha neve767 dhe jo atyre. Ne i lejuam të jenë me ne, po prapë për ta vlen ajo çfarë thotë ai poeti: O ju, që tash e gjerbni qumshtin taze çdo darkë dhe çdo mëngjes, e hurmat mbllaçitni, në gjalpë ngjyer, ulur midis lulesh tërë vesë, nga ne u bëtë njerëz, e dhe fisnikë, se ishit të egër ca vjet më parë, e ne ju ruajmë, prapë, hipur mbi kuaj race, me heshta dhe ushtarë.

__________

 (Qëllimi i poetit është të tregojë se kushtet morale e materiale të jetesës së subjektit, të cilit i drejtohet, kanë qenë tepër këqija në të shkuarën, por ai fitoi fisnikëri dhe mbrojtje falë njerëzve të përfaqësuar nga poeti. Pas kësaj, ai që përfitoi dhe nisi të bënte një jetë dinjitoze, e harroi fare të kaluarën dhe nisi të pretendonte që edhe më përpara jetonte në të njëjtën mënyrë. Këtë ide kërkon të përçojë Imam Aliu edhe për Kurejshët, siç kishte bërë Fatimeja, bija engjëllore e Profetit të Shenjtë, në polemikën e saj lidhur me Fedekun: O Njerëz. Ju ishit në buzë të greminës për në Zjarrin e Skëterrës768. Ju s’vlenit më shumë sesa një gllënkë ujë. Ju ishit një tufë lakmitarësh e arrogantësh. Ju ishit po aq të ulët sa dhe pluhuri që shkel këmba. Ju pinit ujë të qelbur e hanit lëkurë të pazier. Ishit poshtëruar e dënuar, por Zoti ju shpëtoi përmes tim eti, Muhammedit.)