Ligjërata 176
Gjatë një predikimi
Kërkoni përfitim në thëniet e Zotit dhe pranoni paralajmërimet dhe këshillat e Tij, sepse s’ju ka lënë vend për shfajësim, qysh kur ju ka siguruar udhëheqje të qartë, ju ka pajisur me arsyetim e ju ka treguar veprimet që pëlqen e urren, që të bëni të parat e të mos bëni të dytat. I Dërguari i Zotit thoshte: “Parajsa kushtëzohet me gjëra të pakëndshme1417, e Skëterra me epshe dhe nepse’. Dhe vërtet, bindja ndaj Zotit është e pakëndshme në dukje, ndërsa mosbindja ndaj Tij ka dukje më komode. Zoti pastë mëshirë për ata që i qëndruan pasionit larg dhe e çrrënjosën lakminë nga zemra, sepse zemra e njeriut rreh për larg, por kur jepet pas ambicjes, priret për mosbindje. Prandaj mbani mend, o krijesa të Zotit: Besimtari duhet të jetë dyshues ndaj zemrës së vet çdo mëngjes e mbrëmje. Asaj duhet t’ia ngarkojë gjithnjë të metat e t’i kërkojë më shumë punë të mira. Silluni si të mirët që ikën para jush, dhe si të devotshmit që ju prijnë. Ata e lanë këtë botë si shtegtarë, duke ecur nëpër të si në një rrugë.
Madhështia e Kur’anit të Shenjtë
Dhe dijeni që Kur’ani është këshilltar që s’gënjen kurrë, udhërrëfyes që s’shpie asnjë herë në rrugë të gabuar dhe tregimtar që s’thotë gënjeshtra. Akush s’mund të rrijë në shoqëri të atij Libri pa marrë e lënë diçka kur ndahet prej tij: Merr prej tij udhëheqje e lë verbërí. Dijeni, që askush nuk do ta ndiejë nevojën e ndonjë gjëje, pasi është drejtuar te Kur’ani, dhe askush nuk do të çlirohet nga ambicjet, para se t’i jetë drejtuar Kur’anit. Kështu pra, kërkojani atij kurimin e sëmundjeve tuaja dhe lypjani atij ndihmën për dertet tuaja. Sepse vetëm ai mund t’jua shërojë sëmundjet më të rënda të mosbesimit, përçarjes, hipokrizisë, revoltës e çoroditjes. Kthehuni te Zoti përmes dashurisë së tij, lutjuni Zotit, e jo njerëzve, përmes tij. Sepse s’ka tjetër, që t’ju rikthejë tek Zoti, si ai.
Kujtoni, që ai është ndërmjetësues e që ndërmjetësimi i tij do të pranohet. Ai është orator që i ka dhënë provat, tashmë. Për këdo që do të flasë Kur’ani Ditën e Gjyqit, fjala e tij do të pranohet. Ai, për të cilin Kur’ani flet keq në Ditën e Gjykimit, do dënohet për shkak të dëshmisë së tij. Një lajmëtar do të lajmërojë në Ditën e Gjykimit: “Dëgjoni: Çdo mbjellës farash është në hall, përveç mbjellësve të Kur’anit”. Prandaj bëhuni mbjellës e pasues të tij dhe bëjeni udhërrëfyesin tuaj për tek Zoti. Kërkoni këshillën e tij për punët tuaja, mos u zini besë mendimeve që bien ndesh me të dhe quajini të dys himta dëshirat që lidhen me çështje të Kur’anit. Për besimtarët e punët e tyre të mira, si dhe për hipokritët e punët e tyre të shëmtuara Veprim! Veprim! Shikoni fundin dhe qëndroni të palëkundur. Dhe pas kësaj ushtroni durimin e devocionin. Ju keni një objektiv, ecni drejt tij! Keni një shenjë, udhëhiquni prej saj. Islami ka synim. Ecni drejt synimit të tij. Ecni drejt Zotit, duke zbatuar rregullat që Ai ju ka urdhëruar. Ai i ka shpallur qartas kërkesat e Tij ndaj jush. Unë jam dëshmitari juaj dhe Ditën e Gjykimit do paraqes shfajësime në favorin tuaj. Hapni sytë: Ajo që është urdhëruar, ka ndodhur dhe ajo që është vendosur, është vënë në jetë. Unë po ju flas me premtimet dhe arsyet e Zotit. Sepse Zoti i Lavdishëm thotë: “Atyre që thanë, ‘Allahu është Zoti ynë!’ e s’u lëkundën nga ky qëndrim, u shkojnë engjëjt e u thonë: ‘Mos u trembni e mos u hidhëroni, por pranoni lajmin e mirë e të gëzuar të Parajsës, që ju ishte premtuar.’” (Kur’ani, 41:30).
Ju keni thënë: “Allahu ynë është Zoti”. Atëhere mbahuni fort tek Libri i Zotit, në rrugën e Porosisë së Tij dhe në kursin e virtytshëm të adhurimit të Tij. Pas kësaj mos u largoni prej tij, mos futni në të risi e mos i ktheni kurrizin, sepse atyre që i kthejnë shpinën këtij kursi, nuk do t’u jepet Mëshira e Zotit në Ditën e Gjykimit. Hapni sytë dhe mos e prishni sjelljen tuaj e mos ndryshoni, po ruani vetëm një gjuhë. Njeriu duhet ta mbajë gjuhën e tij nën kontroll, se ajo tregohet e pabindur me të zotin. Për Allah, unë mendoj se frika e Zotit nuk i jep dorë një njeriu që e pranon, në se nuk mba në kontroll gjuhën e tij. Sigurisht, gjuha e besimtarit është pas shpinës së zemrës së tij, e zemra e jobesimtarit është pas shpinës së gjuhës së tij. Besimtari e bluan mirë në mendje atë që dëshiron të thotë: Në qoftë e mirë, e thotë, në qoftë e keqe, e lë në fshehtësi. Kurse jobesimtari flet gjithçka që i vjen në gjuhë, pa ditur çfarë është në favorin e tij dhe çfarë është kundër tij. Profeti i Zotit thotë: “Besimi i njeriut s’mund të jetë i shëndoshë, kur zemra1426 e tij nuk është e patundur, e zemra e tij nuk mund të jetë e patundur, po të mos jetë nën fré gjuha e tij”. Kështu, pra, secili nga ju mund t’ia dalë ta takojë Zotin nëse s’i ka duart të njollosura me gjakun e muslimanëve e pasurinë e tyre e nëse gjuha e tij ka ndenjur larg pisllëkut dhe përfoljes së tyre. Ju duhet të përpiqeni t’i fitoni këto cilësi.
Veprimi sipas Sunnetit dhe shmagia nga risitë
hme gjithçka që ka parë si të ligjshme edhe vitin e kaluar, dhe të konsiderojë këtë vit si të paligjshme atë që ka konsideruar si të paligjshme edhe vitin e kaluar. Sigurisht, ndryshimi i njerëzve nuk mund ta bëjë të ligjshme atë që është shpallur si e paligjshme; se e ligjshme është ajo që e ka bërë Zoti të ligjshme, dhe e paligjshme është ajo që e ka bërë Zoti të paligjshme. Ju i keni provuar tashmë këto gjëra dhe keni gjykuar për vlerën e tyre; juve ju është predikuar nga ata që jetuan përpara jush; ju janë dhënë shembuj dhe ju është bërë thirrje për faktin e qartë. Vetëm i shurdhri mund të mbetet shurdh ndaj saj e vetëm i verbri mund të mbetet i verbët ndaj saj. Ai që nuk mund të nxjerrë mësim nga historia e ndodhitë, që Zoti bën kaq dhembshurisht të ngjasin përditë rreth e rrotull tij, nuk mund të nxjerrë dobi nga asnjë këshillë. Ai do të ballafaqohet me humbje në jetën e tij e do ta gjykojë përherë të drejtën si të padrejtë dhe të padrejtën si të drejtë. Njerëzit janë të dy kategorive: Pasues të Sheri’atit dhe inisiatorë të ndryshimeve e të risive, që Zoti s’i dëshmon përmes Sunnetit dhe as në dritën e ndonjë argumenti tjetër.
Udhëheqja përmes Kur’anit të Shenjtë
Zoti s’ka këshilluar njeri jashtë frymës së Kur’anit, sepse ai është udhërrëfyesi e mjeti më i besueshëm i Tij. Ai përmban lulishte për zemrën e burime për dijen. Nuk ka interpretim tjetër për zemrën e mendjen njerëzore, veç Kur’anit. Medet! Kanë vdekur tashmë ata që e kuptonin dhe e mbanin parasysh, po janë gjallë ata që e kanë harruar e hiqen sikur e kanë harruar. Nëse shikoni ndonjë të mirë, ta mbështetni, po nëse shikoni të keqe, t’i largoheni, sepse Profeti i Zotit thoshte shpesh: “O bir’ i Ademit, ushtroje të mirën dhe largohu nga e keqja; se vetëm kështu, ndiqet udh’ e drejtë”.
Llojet e padrejtësive
Dijeni që padrejtësia është tri llojesh: Njëra është padrejtësia që nuk do të falet, e dyta - ajo që nuk do të kalohet pa dhënë llogari për të, dhe e treta ajo që do të falet pa kërkuar hesap. Padrejtësia që nuk do të falet është të pranosh zotër të tjerë, përveç Zotit. Sepse Zoti ka thënë: “Zoti s’e fal besimin në më shumë se një Zot.” (Kur’ani, 4:48, 116).
Padrejtësitë që do falen janë ato që njeriu bën ndaj vetes, duke kryer mëkate të vogla; dhe padrejtësitë që nuk do kalohen pa dhënë llogari, janë padrejtësitë e njerëzve ndaj njerëzve të tjerë. Shpagimi për këto raste është i ashpër. Ai s’është plagosje me thika, as rrahje me shufër, por është kaq i rreptë, sa këto gjëra janë lodra. Prandaj duhet t’i shmangni luhatjet në punët e fesë së Zotit, se uniteti juaj në çështje të së drejtës, që ju s’e pëlqeni, është më i mirë se hallakatja juaj pas të gabuarës, që ju e pëlqeni. Sigurisht, Zoti nuk i ka dhënë kujt gjë të mirë nëpërmjet ndarjes, qoftë ai i vdekur apo i mbijetuar. O njerëz: Është i bekuar njeriu, që s’i sheh të metat e të tjerëve, sepse sheh të vetat! Është i bekuar njeriu që kufizohet në caqet e shtëpisë së tij, ha bukën e tij, varros vetveten duke iu bindur Zotit të tij, e lutet e përgjërohet për mëkatet e tij, në mënyrë që Zoti ta ndihmojë të merret me punët e tij dhe njerëzit të jenë të sigurtë prej tij.