Ligjërata 158

Rreth Profetit dhe Kur’anit Fisnik Zoti e dërgoi Profetin kur kishte kaluar kohë pa patur profetë. Njerëzit kishin shekuj të tërë kredhur në gjumë dhe gërsheti i litarit kishte nisur të çmpleksej. Profeti erdhi me librin që përmbante dëshmimin  e librave që ekzistonin tashmë, si edhe dritën, së cilës i duhej shkuar pas. Ky është Kur’ani. Po t’i kërkoni të flasë, nuk përgjigjet, por jam unë që do flas për të. Dijeni që në të ka dije për ç’pritet të ndodhë, ngjarje të së shkuarës, shërim për lëngatën tuaj dhe udhëzim për çdo gjë që do të ndeshni.

Pjesë e po asaj ligjërate rreth autokracisë dhe Umejjadëve

hin në mjerim e të mos i japin sëmundje. Asnjë qiellor nuk do t’u vërë veshin vuajtjeve tuaja e asnjë tokësor s’ka për t’ju ardhur në ndihmë ato ditë. Ju vet zgjodhët për kalif një që nuk ishte i përshtatshëm, dhe e vutë në një pozicion që s’ishte bërë për të. S’do kalojë gjatë, dhe Zoti do hakmerret mbi këdo që bëri të këqija, kafshatë për kafshatë e gllënjkë për gllënjkë, do t’i japë të hajë kolocinth dhe të pijë mirrha e aloe, do t’ia veshë brendësinë me ankth dhe lëkurën me shpatë. Ata nuk janë gjë tjetër, përveçse kafshë barre ngarkuar me mëkate dhe gamile që mbartin punë të këqija. Betohem për Atë Zot se Beni Umejjadët do ta vjellin Kalifatin si gëlbazën e vrerin. Pas kësaj, kurrë më nuk do ta shijojnë apo kujtojnë shijen e tij, për sa kohë që të ketë ditë e netë në radhë pas njëra-tjetrës.