5. Letër

Ashas bin Kejsit, governator i Azerbaixhanit

Natyrisht, posti ytI nuk është çifliku yt, po është besim e barrë mbi shpinën tënde. Ke detyrë të mbrosh popullin në emër të eprorëve të tu. Nuk të kërkohet të tiranizosh shtetasit e tu, po as ta vësh veten në rrezik, pa patur arsye të forta. Ke në duar fonde që janë pasuri të Zotit dhe përgjigjesh për to, derisa të m’i japësh mua. Shpresoj të mos jem sundimtar i keq për ty.

(Ashas bin Kejsi kishte qenë governator i Azerbaixhanit që nga koha e Kalifatit të Tretë. Pasi mbaroi punë me betejën e Xhemelit, Imam Aliu i dërgoi Bin Kejsit një letër, me të cilën i kërkonte t’i niste të ardhurat dhe taksat që ishin mbledhur në provincën e tij. Por governatori ndihej i pasigurtë për të ardhmen e tij si governator, prandaj mendoi t’i përvetësonte të gjitha fondet dhe të arratisej tek Mu’avia, siç kishin bërë edhe zyrtarët e tjerë të kalifit të mëparshëm. Kur mori këtë letër, thirri bashkëpunëtorët e tij më të afërt e ua tregoi, pastaj u tha: “Kam frikë se do m’i marrin këto para, mbase është më mirë të bashkohem me Mu’avien”. Por ata e qortuan e i thanë se do ishte turp për të, po të braktiste miq e farefis e të kërkonte strehim te Mu’avia. Ai e dëgjoi këshillën e tyre dhe e shtyu idenë e arratisjes për më vonë. Imam Aliu u njoftua për të gjitha këto zhvillime dhe nisi te ai Haxhr bin Edi el Kindiun, me detyrën që ta sillte në Kufa. Ky e bindi dhe e solli. Në Kufa u konstatua se në arkën e tij ndodheshin katërqind mijë dirhamë. Imam Aliu i dha vetëm tridhjetë mijë, pjesën tjetër e derdhi në thesarin publik.)